840

Quad-Raad (summer 2022)

In een woord héérlijk: een uur lang solo-gitaar. En dan nog gespeeld door Enno Voorhorst! Eigenlijk is de gitaar het enige instrument dat zich live senang zal voelen in een huiskameromgeving. Ja, sorry hifi-liefhebbers, het is niet anders; n.b. hi-fi blijft een streven. De titel ‘840’ verwijst naar het nummer boven de partituur van Satie’s ‘Vexations’. Het geeft het aantal herhalingen aan van dit stuk met een lengte van slechts anderhalve minuut. Nu duurt het ineens niet minder dan zestien uur om het uit te voeren. Een mooi voorbeeld van het vernieuwende en soms absurde genie Erik Satie. (Dank aan Maaiken van Cobra). Verder verwijs ik naar de tekst van Enno Voorhorst zelf in het booklet. Duidelijker in uitleg kan niet beter! De opname is als ik gewend ben van producer/recording engineer Tom Peeters van Cobra. Hoe schoon kan het zijn? Nou, luister maar!

In one word delicious: an hour long solo guitar. And then played by Enno Voorhorst! In fact, the guitar is the only instrument that will feel honestly live in a living room environment. Yes, sorry hi-fi lovers, that’s how it is; hi-fi remains a pursuit. The title ‘840’ refers to the number above the score of Satie’s ‘Vexations’. It indicates the number of repetitions of this stretch with a length of only one and a half minutes. Now it suddenly takes no less than sixteen hours to run. A fine example of the innovative and sometimes absurd genius Erik Satie. (Thanks to Maaiken, Cobra). I also refer to the text by Enno Voorhorst himself in the booklet. His clear explanation couldn’t be better! As I am used to, the recording is from producer/recording engineer Tom Peeters from Cobra. How clean can it be? Well, listen up!

Theo Wubbolts

Positive feedback, May 2022

“A thoroughly engaging and well-spent hour with this delightfully articulate guitarist. Enno Voorhorst is a master of subtle grace, dynamic drive, and brilliant technique. But, he never allows his huge technique to overshadow his musically compelling communication of nuance and emotion.”

Rushton Paul - Source

Audiophile Sound, March 2022 5 out of 5

Vexations, also by Satie, however, is a surprise: it lasts two minutes and anticipates serialism by thirty years with, in addition, the ‘suggestion’ that musicians should perform it at least 840 times (hence the title of the ‘album)….As for the performances, the guitarist Enno Voorhorst immerses himself in the various styles with ease and naturalness. His tone is well defined and elegantly resonates in all registers at all dynamic levels; he also has a wide tonal range (Mark Orton’s Homage to Herbert is a great example of how he manages to play softly); rhythmically it is always precise and its phrasing is fluid with a constant sense of calm introspection.

Vexations, ook van Satie, is echter een verrassing: het duurt twee minuten en loopt dertig jaar vooruit op het serialisme met daarbij de ‘suggestie’ dat muzikanten het minstens 840 keer zouden moeten uitvoeren (vandaar de titel van dit album)…Wat betreft de uitvoeringen dompelt gitarist Enno Voorhorst zich met gemak en natuurlijkheid onder in de verschillende stijlen. De toon is goed gedefinieerd en resoneert elegant in alle registers op alle dynamische niveaus; hij heeft ook een breed toonbereik (Mark Ortons Homage to Herbert is een goed voorbeeld van hoe hij zacht kan spelen); ritmisch is het altijd precies en de frasering is vloeiend met een constant gevoel van kalme introspectie.

Rob Pennock

MusicWeb International, February 2022

Unique program and superior playing(…)Voorhorst’s ability to select, arrange and execute music to such a high degree of excellence, makes further comment on this subject less relevant(…)on this disc one discovers twenty more examples in miniature of this same expertise(…)The longest work, comprising three movements, is Notte a Venezia by Italian guitarist Vito Paradiso. That composition alone justifies purchase of the recording; everything else is a cornucopia of added bonuses.

Zane Turner - Source

BBC Music Magazine, March 2022 4 out of 5

Satie is the thread that runs through this generous recital of works arranged for solo guitar. Voorhorst’s tone is pleasant and warm, while the close-recorded sound makes for an intimate listen.

Michael Beek